Op zaterdag 6 december organiseert Amnesty Helmond een schrijfmarathon in De Cacaofabriek. De marathon vindt plaats van 12 uur ’s middags tot 23.59 uur en wordt opgeluisterd met onder andere een filmprogramma en muziekoptredens.
Het schrijven van brieven zit in de genen van Amnesty. Miljoenen zijn er geschreven. Ze vroegen met succes om vrijlating van gewetensgevangenen en om berechting van daders van mensenrechtenschendingen. Ze gaven hoop aan mensenrechtenactivisten. Ze drongen aan op het terugdringen van de doodstraf, marteling en discriminatie. Ze bewezen dat ‘gewone’ burgers zich met succes kunnen verenigen tegen onrecht.
Helmond
Op zaterdag 6 december worden ook in Helmond brieven geschreven. Om 12 uur openen we de schrijfmarathon op ludieke wijze, en er wordt doorgeschreven tot 23.59 uur. De Cacaofabriek is hiervoor de aangewezen plaats: we kunnen gebruik maken van verschillende faciliteiten om de schrijvers iets extra’s aan te bieden: een filmprogramma, optredens en wat te drinken.
Dit jaar schrijven we onder andere voor Chelsea Manning uit de Verenigde Staten van Amerika, die 35 jaar gevangenisstraf kreeg wegens het openbaren van geheime overheidsinformatie aan WikiLeaks, zoals videobeelden van een Amerikaanse helikopteraanval in Bagdad. Ook wordt geschreven voor de Saudische blogger Raif Badawi, die tot tien jaar cel, duizend zweepslagen en een boete van 1 miljoen rial (191 duizend euro) werd veroordeeld, terwijl hij niets anders deed dan op vreedzame wijze gebruikmaken van zijn recht op vrije meningsuiting.
Vorig jaar
In 2013 kwamen wereldwijd honderdduizenden mensen uit 143 landen in actie. Ook in Nederland werden brieven geschreven. Op 160 verschillende plekken in Nederland werd geschreven voor de vrijlating van gewetensgevangenen. Op het Amnesty-kantoor in Amsterdam schreven ruim zevenhonderd mensen, onder wie vele prominenten, brieven tijdens een 24 uur durende marathon.
Die brieven werden niet voor niets geschreven. Activiste en gewetensgevangene Yorm Bopha uit Cambodja kwam vrij. Zij voerde actie tegen huisuitzettingen en werd veroordeeld omdat ze een aanslag zou hebben beraamd, iets waar geen enkel bewijs voor was. ‘Ik hoorde in de gevangenis dat veel mensen binnen en buiten Cambodja om mijn vrijlating vroegen en dat Amnesty International zich sterk voor mij heeft ingezet.’